Hey, wat leuk dat je hier bent,
Nu verwacht je op deze pagina vast heel veel clichés over wie ik ben, wat ik leuk vind en wat mijn favoriete eten is.
Nou, ik zeg je vast, dat je dat niet zo uitgebreid gaat krijgen.
Want ja ik vind een frikandel speciaal heeerlijk (want zo vaak ben ik niet in NL en moet ik er minimaal twee eten in de tijd dat ik daar ben) en kan ik helemaal uit mijn dak gaan op Armin van Buuren en hardstyle.
Ja, ben ik moeder van Danaos (2013) en Elina(2018) en ben ik in 2005 verliefd geworden op een Griek (Alexandros) en ben ik in 2008 op Corfu gaan wonen, maar wat ik je vooral over mezelf ga vertellen is mijn verhaal.
Mijn verhaal van het moederschap, de bewustwording, het wakker worden, ontwaken uit wie ik dacht dat ik was en hoe iedereen (met name mijn familie) van een voetstuk viel. Alsof een raam gepoetst was en ik alles helder kon voelen, helderder dan ooit tevoren.
"Het moederschap is de grootste reis in zelfbewustzijn & zelfontwikkeling"
Mijn eerste en meest emotionele herinnering als moeder, is de geboorte van Danaos.
Hij werd uiteindelijk met een keizersnede geboren (waar ik me super klote over voelde want ik als Nederlandse vrouw zou wel even vaginaal gaan bevallen in Griekenland waar veel vrouwen zelf vooraf kiezen voor een keizersnede)
Dat liep dus anders en daar lag ik, naakt, zonder Alex, in de ok. Mocht ik Danaos een kus geven voordat ze hem volgens protocol vier uur in de couveuse zouden leggen en hij daarna bij mij gebracht zou worden.
Het was niet dat moment dat we emotioneel raakte. Het was het moment waarop ik mijn moeder zag, ze aan het uiteinde van het bed stond, naar me keek en ik ineens al haar emoties kon lezen. Iets wat ik denk ik altijd al kon maar me nu ineens bewust van werd. Ik zag precies hoe ze zich voelde, emoties waarvan ze zichzelf waarschijnlijk niet bewust van was.
Ik was mega ontvankelijk voor signalen
Niet alleen de signalen van mijn pasgeboren zoon, maar dus ook voor die van anderen. Daar was ik totaal niet op voorbereid.En dat zette zich voort.
Ik werd me in die kraamperiode enorm bewust van andermans energie. Alsof ik door anderen heen kon kijken en hun ware emoties kon zien. Het voelde alsof ik in een andere realiteit leefde. Want het spiegelde enorm veel onzekerheid bij mij. Het leek alsof niemand kon zien in wat voor storm ik terecht was gekomen. Niemand kon zien hoe het echt met me ging.
Ik had verwachtingen die ik niet kon uitspreken, allerlei oude (familie)patronen kwamen naar de oppervlakte wat resulteerde in het vroegtijdig vertrek van mijn Nederlandse familie en zelfs een tijdelijke breuk.
Tot ik ontdekte dat ik niet kon verwachten dat een ander me zou zien of geven wat ik nodig had, maar ik het bij mezelf begon.
De onzekerheden die ik voelde naar Danaos en borstvoeding, liet ik gaan. Ik ging geloven en vertrouwen in mezelf en besloot het helemaal op mijn eigen manier te gaan doen.
Heeft Danaos tot zijn vierde verjaardag borstvoeding gehad, slapen we nu nog steeds samen en hebben we hem uit het Griekse systeem gehaald en doen we thuisonderwijs.
Toen Elina geboren werd was ik beter voorbereid
De deur die open was gegaan, ging nog wijder openstaan, maar het was niet meer eng. Iedereen wist ondertussen wie ik was en hoe ik de dingen deed en er werd niet eens meer naar gevraagd.
Ik heb geleerd om de blikken die ik voorheen nog steeds als afkeurend zou zien, nu te laten voor wat ze zijn. Meer rust, waardoor ik nog dichter bij mijn hart kon komen. Want ook haar geboorte ging niet van een leien dakje. Ze lag vier dagen op de kinderafdeling, weg van mij. Toch hield ik vertrouwen, lukte het borstvoeding geven (nu ze 4,5 is drinkt ze ook nog af en toe) en slaapt zij ook bij ons.
Door de geboorte van Elina voelde ik dat mijn baan als reisleidster niet meer bij me paste. Het was klaar met mijn energie geven aan de buitenwereld, ik wilde een rustigere bubbel creeeren met mijn gezin. Meer ruimte in mezelf en mijn leven. Ik ben met mezelf aan de slag gegaan, persoonlijke ontwikkeling, hypnose-sessies, coaching…
Heb ik mijn bedrijf opgezet met twee jonge kinderen en lockdowns en het laten groeien tot wat het vandaag is. Volg ik in mijn bedrijf ook altijd mijn hart en ben ik geswitcht van borstvoedingscoach naar coach voor bewuste moeders, gewoon als mezelf zonder fratsen.
Het is niet makkelijk om de mama te zijn die je bent
Wanneer je, net als ik, voelt dat er iets verandert is.
Wanneer je de wereld heel anders waarneemt en je niet meer op je plek voelt binnen je gezin, binnen deze maatschappij.
Om dichter bij jezelf te mogen komen. Om om te kunnen gaan met de confrontaties. De confrontaties met jezelf en vooral ook met de mensen om je heen.
In je kracht te blijven staan. Zodat je uitgroeit tot een zelfbewust vrouw, vol zelfvertrouwen om haar eigen gevoel te blijven volgen in het moederschap in afstemming met haar kind. Waardoor je niet alleen zelf meer rust ervaart, maar vooral je kinderen meeliften in die energie en zij uitgroeien tot “intunemetzichzelf” volwassenen.
We mogen een beweging in gang zetten, een beweging van krachtige, zelfstandige vrouwen die de wereld aan kunnen! Doe je mee?
